- ۰ نظر
- ۰۵ آبان ۹۴ ، ۱۹:۲۴
- ۳۱۹ نمایش
ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯿﻢ :
ﻧﮕﻮ : ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺰﺍﺣﻤﺘﺎﻥ ﺷﺪﻡ !
ﺑﮕﻮ : ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﻣﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﺪ ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ !
ﻧﮕﻮ : ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ !
ﺑﮕﻮ : ﺩﺭ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ !
ﻧﮕﻮ : ﺧﺪﺍ ﺑﺪ ﻧﺪﻩ !
ﺑﮕﻮ : ﺧﺪﺍ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺑﺪﻩ !
ﻧﮕﻮ : ﻗﺎﺑﻞ ﻧﺪﺍﺭﻩ !
ﺑﮕﻮ : ﻫﺪﯾﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ !
ﻧﮕﻮ : ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻡ !
ﺑﮕﻮ : ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻡ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺯﺷﺘﻪ !
ﺑﮕﻮ : ﻗﺸﻨﮓ ﻧﯿﺴﺖ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺘﻢ !
ﺑﮕﻮ : ﺧﻮﺑﻢ !
.
ﻧﮕﻮ : ﭼﺮﺍ ﺍﺫﯾﺖ ﻣﻴﻜﻨﻰ؟ !
ﺑﮕﻮ : ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﭼﻪ ﻟﺬﺗﯽ ﻣﯽﺑﺮﯼ؟
.
ﻧﮕﻮ : ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ !
ﺑﮕﻮ : ﺷﺎﺩ ﻭ ﭘﺮ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺑﺎﺷﯽ !
.
ﻧﮕﻮ : ﻣﺘﻨﻔﺮﻡ !
ﺑﮕﻮ : ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ !
ﺑﮕﻮ : ﺁﺳﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻟﺒﻢ ﺭﺳﯿﺪ !
ﺑﮕﻮ : ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﺒﻮﺩ !
.
ﻧﮕﻮ : ﺑﻪ ﺗﻮ ﺭﺑﻄﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ !
ﺑﮕﻮ : ﺧﻮﺩﻡ ﺣﻠﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ !
.
ﺧﻮﺏ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻗﻠﺐ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .
شما چطور یک کودک بیش فعال وکم توجه را به انجام کار سخت و طاقت فرسا تشویق می کنید؟
۱.با فرزند خود رو راست باشید
بعضی از والدین کودکان بیش فعال سعی میکنند به فرزند خود در باره ی بیماریش چیزی نگویند. مثلا به کودک خود می گویند که دارویی که مصرف میکند یک "ویتامین جادویی" است! ولی این کار صحیحی نیست. نباید کودکتان احساس کند که او را گول می زنید. بیش فعال بودن تقصیر کودک نیست. بلکه یک بیماری مغزی است که باعث میشود تمرکز کردن کودک مختل شود. کودک باید بداند که این بیماری قسمتی از وجود اوست و بداند که قابل کنترل است.
۲. بدانید که علایم کودکتان همواره یکسان نیست
مادران کودکان مبتلا به بیش فعالی باید این را بدانند که میزان تمرکز کودک در روزهای مختلف متفاوت است. ممکن است یک روز کودک در آزمون خاصی نمره ی ۹۰ از ۱۰۰ را کسب کند، فردایش در همان آزمون ۶۰ بگیرد و روز بعد ۹۵ شود. وقتی نمرات فرق میکند معمولا مادر می پرسد که "دیروز خوب امتحان دادی، چرا امروز کم شدی؟" ولی این اتفاق در یک کودک بیش فعال غیر عادی نیست.
معمولا کودکان بیش فعال باهوش هستند. آنها میدانند چه باید بکنند ولی مشکلشان این است که نمی دانند چطور کاری را شروع کنند و معمولا پیگیر ادامه ی آن نیستند.
بدقولی از سوی والدین سبب بدبینی، نا امیدی و کاهش اعتماد کودکان به آنها میشود.
ربابه غفار تبریزی روان شناس بالینی در کودکان در هنگامی که از سوی والدین خود قولی میگیرند انتظار بر آورده شدن آن را دارند. بی توجهی پدر و مادر نسبت به وعدههای خود به فرزندانشان سبب بدبینی، نا امیدی و کم شدن اعتماد انها به والدین میشود.
وی تصریح کرد: لازم است بین قولی که به کودک به عنوان پاداش برای انجام خوب وی داده میشود فاصله نیفتد و این پاداش در حد توان مالی والدین در نظر گرفته شود.
غفار تبریزی تاکید کرد: البته همیشه پاداش نباید جنبه مالی داشته باشد بلکه حالت کلامی و تفریحی هم میتواند برای کار خوب کودک در نظر گرفته شود.
وی به والدین توصیه کرد: همیشه نباید والدین برای انجام هر کار خوب کودک قول پاداش را دهند زیرا انجام کار نیک باید به تدریج در کودک درونی شود و خود از انجام آن لذت ببرد نه آنکه تصور کند که بادی هر عمل کار نیک خود، پاداش دریافت کند.