کودکانی که وابستگی زیادی به والدین (بهخصوص مادر) دارند، با شروع مدرسه مشکلات زیادی پیدا میکنند. بچههای وابسته، ساعتهای زیادی را با مادر گذرانده و توجه بیش از حدی از او دیدهاند. در رسیدن به خواستههایشان به هیچوجه با ناکامی روبرو نشدهاند و نمیتوانند کوچکترین ناملایمتی را تحمل کنند. آنها با شروع مدرسه و ورود ناگهانی به جمع دانشآموزان، قادر به برقراری ارتباط و دوستی با دیگران نخواهند بود زیرا در جمع فقدان منبع عاطفه (مادر) را حس میکنند و محیط برایشان ناامن میشود. گرچه این وابستگی در کودکان کمتر شده است ولی همچنان روز اول مهر بچههایی را میبینیم که با چشمان گریان مادر را برای رفتن سرکلاس ترک میکنند و حتی گاهی مادر مجبور میشود تا مدتی در مدرسه بماند. متاسفانه این کودکان از همان ابتدا به عنوان بچههایی که از بقیه ناتوانترند شناخته میشوند و به حضور کسی نیاز دارند تا بتوانند محیط را بپذیرند. آنها همیشه مضطربند و برای اجتماعی شدن مشکل دارند.
بیشتر کودکان مضطرب، مادرانی مضطرب دارند یعنی مادر نمیتواند کودک را از خودش دورکند زیرا همیشه نگران است و به کسی اعتماد نمیکند تا فرزندش را نزد او بگذارد. وقتی کودک از او دور میشود، احساس گناه میکند و این حس گناه را به بچه منتقل خواهد کرد. گاهی مادران برای جبران ساعتهایی که کنار فرزندشان نبودهاند به خواستههایی تن میدهند که منطقی نیستند و پیامی هم که کودک دریافت میکند این است که میتواند حکمرانی داشته باشد. مثلا خانواده باید کمک کنند و جور تکالیف او را بکشند.
- ۰ نظر
- ۳۰ شهریور ۹۴ ، ۱۲:۳۵
- ۲۸۲ نمایش